ای شهید …
چشمانت را ببند.
تا این روزها را نبینی.
روزهایی که ما چشم هایمان را بسته ایم.
و روی خون شما پا میگذاریم.
تا قلبت داغدار خون دوستانت نشود.چشمانت را ببند … ای شهید.
خون های پاکی که امروز مردم کشورت زیر پا گذاشته اند.
چشمانت را باز نکن.
تو اگر نبینی این جماعت راحت ترند.
دلم برای دل تو میسوزد.
جوانی ات را برای چه کسی به خون نشاندی.
می دانم با خدا معامله کردی.
اما.
چشمانت را ببند…………
داشــتــــــــ رو زمیــــــن با انگــشـتــــــــ چیــــــزی مــی نوشــتــــــــــ...
رفتـــــن جلــــو دیــــدن چنــــدیـــن متــــر صــــدهــــا بـــار نـــوشتـــــه
حسیـــــــن......حسیــــــن....حســــــین......
طوریــــــکه انــگشتـــش زخـــــــم شـــــده !
ازش پـــرسیــــدن:
حـــــاجــــی چــــکـــار میــــکنــــی ؟؟
گــــفت:
چـــــــون میســــر نیستـــــــــ مـــــن را کـــــام او .......
عشـــــــق بــــــازی میــــکنـــــم بـــا نــــام او ......
(خاطــره ای از شهیــد پــازوکــی)
چه دردی دارد تنهایی!
هیچکس نفهمید که حتی خدا هم تنهایی اش را فریاد میزند
قل هو الله احد...
الهی!
تو ما را ضعیف خواندی، از ضعیف چه آید جز خطا؟
ما را جاهل خواندی، و از جاهل چه آید جز جفا؟
و تو خداوندی.... کریم و لطیف!
از کریم و لطیف چه سزد؟ جز از کَرَم و وفا و بخشیدن عطا؟
(خواجه عبد الله انصاری)
و ناگهان چقدر زود دیر میشود زندگی دنیا...
و چقدر آسان می گذرد سختی هایش ، درد هایش ، مهربانی هایش ، فصل هایش...
زمستان ، بهار ، تابستان ،پاییز ، زمستان و بلاخره بهار...
بهار زندگی بعضی از انسان ها زیباست و سپید و بهار بعضی دیگر سیاه و دلگیر.
بهار آن هایی که چادر سیاه زندگی را با تمام رنج ها و سختی هایش تحمل کردند سپید می شود و دسته ای دیگر که لباس سپید عروس زمستان را پوشیدند و زرق و برق هایش گولشان زد سیاه. سیاهی به رنگ کدر...
زندگی کن! و اگر از درون به چادر سیاه زنگی بنگری و ظاهرش را نبینی ، آن وقت است که سپید ای میشود جلوه گر...
آری! اول بایست درون را سپید دید،
تو موی میبینی و من پیچش مو، این را دلم می گوید که خاستگاه خداوند است.
